menu

Kees de Kort

Palingstraat 31b

5615PL Eindhoven

recensie Eindhovens Dagblad, 25-06-2010

Het wringt, duwt en trekt

Bescheiden, maar goede presentatie van Eindhovense kunstenaar Kees de Kort
Door Rob Schoonen

Ook in Fort Zeekant, een van de boeiendste wijken van Bergen op Zoom, staan van die lelijke transformatorhuisjes. Daar hadden ze in het vestingstadje meer dan genoeg van en dus werd even geleden een aantal kunstenaars uitgenodigd om 'iets' aan de stalen, grijze bakken te doen. Een van die kunstenaars was Kees de Kort uit Eindhoven, geboren in Bergen op Zoom. Zonder afbreuk te willen doen aan de andere deelnemers aan het project, vallen de schilderingen van De Kort het meest op. Juist omdat ze zo bescheiden zijn. Bescheiden qua schilderwijze welteverstaan: geen schreeuwende kleuren of woeste gebaren. De Kort (1958) schilderde bijvoorbeeld een vogel, met een vork in zijn bek. Met de hem zo typerende voorzichtige penseelstreek. In een al even ingetogen blauw en een sobere, zachtroze achtergrond. De schilderingen van De Kort geven de wijk iets sympathieks; geven aanleiding tot vragen, op zijn minst gefronste wenkbrauwen. Dat is eveneens een kenmerk van zijn werk: hij confronteert de beschouwer maar al te graag met iets dat wringt, nét niet helemaal klopt. Zoals met die vork in de vogelbek. Maar in vrijwel alle schilderijen, tekeningen of grafiekbladen van De Kort zitten van die opmerkelijke of 'dwarse' elementen. Dat zie je nu ook in de kleine presentatie bij De Krabbedans waar wat ouder, maar ook heel recent werk te zien is. 'The living room' is daarvan een voorbeeld. Op het grote doek (2010) figureren twee stoelen, drie pannen en tenslotte wat vorken, lepels en messen. de stoelen zie je maar half: ook weer zo'n trekje van De Kort die graag wat te raden overlaat. De rode, zwarte en rode braadpannen staan vóór de stoelen op de grond. Alsof mensen zojuist hebben gegeten en zijn weggeroepen; geen tijd gehad om de boel op te ruimen. Maar het was gezellig, zoveel staat vast. Uit 2007 komt 'exodus 1'. Een wat kleiner schilderij, waarop twee figuren staan -half op de rug gezien. De ene figuur, slechts in lijnen verbeeld, lijkt de figuur naast hem te ondersteunen tijdens de wandeling. Rechts van de twee mensen zit een haas op de grond; hij loopt bijna het doek uit. En waar de mensen geen schaduwen kennen, heeft de haas er maar liefst twee. Onmogelijk dus, maar De Kort doet het en dwingt daarmee de beschouwer in een associatieve achtbaan.

En dat geldt voor alle werken op deze kleine, maar goede presentatie. Het werk van De Kort wringt, duwt en trekt op een niet vervelende manier je hersens binnen en -belangrijker- blijft daar lekker lang hangen. Het wordt tijd voor een overzichtstentoonstelling van zijn werken.